ROUBERT de Vidauban - Lou taba de Louiset
Tèste de Roubert, iscri dins si souveni d'enfanço
Un'istòri countado pèr sa mama, que, à chasque cop que la countavo, toumbavo uno larmo ; amavo forço soun grand, Louiset Arnaud.
Un jour, ma maire me racountè :
« Aviéu vuech an. Un vèspre dóu mes de mai, moun paire me prepausè de l'acoumpagna l’endeman, à Vidauban pèr faire li croumpo. La campagno se troubant à mai d'un'ouro de marcho de la vilo, e meme se prenian lou camin d'Aille, falié rèn óublida. Quand me desparpelère, lou soulèu avié pancaro sauta la colo. Carguère lèu-lèu,la raubo propro qu'èro pausado au pèd de moun lié, tourtihère mi pèd dins lou soulet parèu de soulié tacha que poussedave.
Dins la cousino, ma maire empuravo lou recaliéu de la chaminèio ; sènso quinca, me tendiguè uno tranchasso de pan e uno bolo de la caud. Dounè un cop de penche dins mi péu agarussi e pausè sus ma tèsto un bounet blanc que gansè autour de moun còu. Deja la pichoto carreto èro atalado à la cavalo Marquiso. Ère lèsto pèr lou grand viage. D'assetoun sus lou lindau, tirave fort sus ma trancho de pan pèr n'en coupa de boucoun ; la mouledo avié un goust eigrinèu e la crousto bèn daurado, un goust de caramèu.
Papet Louiset s'aprouchè de iéu d'un pas inchaiènt ; li luneto quihado sus lou bout dóu nas leissavon vèire si iue lusènt e malicious.
En prouvençau, me venguè d'uno voues siavo e un pau rauco : « Pichoto, pènso de me croumpa un paquet de taba. » Tout en mastegant moun pan, assentiguère d'uno cabassejado.
Moun paire, de si manasso de pacan, m'arrapè pèr la taio e me sóulevè jusqu'en aut de la carreto pèr me pausa sus la post que servié de sèti. Mountè à mi coustat e à-n- un pichot flisca dóu fouit, l'atalage s'enroutè.
Marquiso nous menè jusqu'à la vilo pèndent que sus la carreto erian gangassa pèr li roudan dóu camin e bressa pèr lou crussimen di rode.
Arriba à la plaço de la coumuno, davalerian de la carreto pèr ana faire li croumpo. Pas uno minuto à perdre ! Moun paire avié l'abitudo e se gandissié toujour encò di mémi coumerçant : la boulenjarié, l'especiarié de Delfino Fenouil, (femo de moun peirin, encò de quau se troubavo de tout) e lou manescau Almaric.
Aviéu pas óublida la coumando de grand-paire. Lou tèms s'escoulavo, li croumpo s'acabavon e aviéu toujour pas agu lou fege de demanda à moun paire de croumpa un paquet de taba pèr Papet.
Enterin qu’aprouchavian de la plaço mount’ èro restado la carreto, alenave un bon cop : « Papet voudrié un paquet de taba... » Sènso meme vira la tèsto, moun paire me respoundeguè : « n'a pas de besoun ». Aviéu un’ ànci que me serravo lou cor. Coume anave dire acò à Papet ?
Tout-de-long dóu camin, de tant me tartuguè aquelo questioun que veguère pas lou tèms se debana.
La cavalo s'aplantè davans l'intrado de l'oustau, plus ges de bru ; à peno l'aigo de la font que cascaiavo dins la conco.
Ma maire sourtiguè sus lou lindau pèr ajuda de rintra li prouvisioun. Moun paire jitè sus soun espalo lou sa de telo rousseto plen de gròssi boulo de pan qu’anavian manja la semano touto.
Quand tout fuguè renja, moun grand, qu'enterin avié desatala la carreto, me demandè : « e moun taba ? » Lis iue lagrimous, la tèsto beissado, ié respoundeguère qu'aviéu óublida.
Pas countènt, tenènt sa coulèro, me venguè : « Vai, siguèsse esta de bounboun, auriés pas óublida ! »
Me siéu enfugido dins un cantoun pèr ploura tant aviéu peno. Mai moun grand se leissavo pas engana, couneissié bèn moun paire e avié coumprés ço que s'èro passa. »
Robert Valbonetti - Vidauban
Derniers commentaires
Andrée, Michou, Gabriel,
Es fouèsso grevanço Mirèio...
Amista. Danièlo
Gramaci Danielo pèr aquéu béu oumage à Grabrié Chabaud
Es normau Jàqui pèr Gabriéu, pèr lis autre ami e amigo de Parlaren mai es pas un plasi, ailàs... Amista. Danièlo
Ti gramaciéu Danièlo pèr lou poulit óumàgi fa à Gabriéu.