10. févr., 2021

BERNADETO - Óumage à Gardano

Quouro parlon de tu, Gardano,

Es toujour pèr dire de mau,

Toujour pèr te cerca garouio,

Toujour pèr te desvanta.

Iéu, te vole pourta d’ ajudo,

Tu, la vilo que m’as aculido,

Moudest’oustesso calourènto,

Qu’au tiéu me sente coum’au miéu .

 

Siés uno grando damo, Gardano,

Afablo, eleganto, raçado,

Óufrant toun cous majestous,

Ti longos alèio de platano

Dounant oumbro, mistèri, frescour…

Ta garo se duerb à la vilo

Coum’au jardin se desplego la flour.

 

Es tu que, de lans, m’as seducho

Quand, pèr lou darrié trin de nue,

Arribave, gavoto jouineto,

Dourmihouso, bressado

Pèr lou boulegamen lancejant di vagoun…

As subran atuba de lume pèr milioun,

Vela dins li vapour brusissènto d’usino

Voulastrejant coume d’aucèu,

Aut, dins lou negre dóu cèu.

 

Ai fa moun nis dins ti frèchaio

Coume tant de gèns avans iéu :

Poulounés, Espagnòu, Armèni, Italian,

Argerin, Tunisian e d’àutris african,

Tóutis aquéli qu’an leissa soun passa darrié éli

Pèr gagna duramen lou pan de sis enfant.

Es éli qu’an trima davans li four brulant,

Em’éli s’es coustruito la grando endustrìo,

Emé li gardanen an fa grando famiho

 

Segur que pèr acò, s’es basti chaminèio,

Bassin e refrescant, counducho e caudièro…

Segur que i’a de fum e la póusso lóugiero

A rougi à cha pau ti faciado coume li gauto di bóudrèio.

Mai tis óudour e ti tubèio

Soun l’alen de toun pople assidu, trimandié.

Es eici qu’an susa d’óubrié carbounié

Davalant dins lou founs di pous de mino.

Li marsihés, alor, ié fasien bono mino

Au carboun estraia à cop de picatèu

Mai precious coume d’or pèr si sabounarié,

Pèr fabrica soun òli o pèr si téularié.

 

                             

Emé ti font e ti mouliero,

Ti riéu, ti palun e ti pous,

As pas besoun de rèn pèr aseiga ti terro

E li camp à l’entour, soun vert e vigourous.

S’èro pas engana, Reinié, nosto bon rèi,

Que i’avié soun castèu, si vigno, soun troupèu !

E la gènto marquiso, aquelo de Gueydan

Que leguè forço bèn pèr counfourta tis abitant !

 

Es eici qu’an viscu nòsti reire païsan,

Faturant lis aiet , tambèn li bledo-rabo,

Engreissant sis avé, si porc o si poulaio,

Acampant berigoulo, rabasso e feisan.

Au-jour-d’uei encaro, faturon lou safran,

Aquest’espèci fabulouso

Que nous envejon li pu grand .

 

As pausa nudo au soulèu de Prouvènço

E Cézanne, de tu, a pinta de retra,

De cap-d’obro talamen renouma

Qu’aquéu que vòu le countempla

Dèu ana jusquo is Americo…

Dins li grand museon , soun tóuti bèn garda !

 

D’àutro que tu an de poulido glèiso

E de clouchié auturous, bèn quiha.

Mai tu , as aquelo particularita :

Tóuti dous soun dessepara.

 

Ensin, pau nous chau en nous autre

Se n’i’a qu’an la casqueto à l’envès,

Se d’autro un velo ié tapo la testo,

Se d’ùni s’engaron de travès.

Tóutis an l’acènt dóu Miejour, dóu souléu, de la festo .

Tant pis si parlon un pau trop fort.

Noun, noun, Gardano, as pas tort

D’èstre procho toun pople e de faire qu’eici

Cadun pouguèsse tenta sa chabènço.

As sèmpre agu un cop d’avanço,

Siés duberto au mounde. Pèr acò , gramaci !

                                 

                                   B. S-G                Juliet 2019